Karate is Japans, maar liggen de wortels van Karate ook in Japan?
Als we heel ver terug kijken liggen de wortels in India en China en zijn op twee verschillende manieren ontstaan.
Karate vanaf Okinawa
In het tijdperk rond 23 AD werden op de handelsroutes tussen India en China verschillende vechttechnieken overgebracht. Rond 520 AD introduceerde Bodhidharma het zenboeddhisme.
In een Shaolinklooster in China ontstonden verschillende soorten vechtvormen. Als eerste kwam er WaiChia, wat een harde vechtvorm is (Kung Fu-achtig). Een reactie op deze harde vorm is de zachte vorm NeiChia. In deze vorm zijn al sporen terug te vinden van Tai Chi.
In China was de leer van de levensenergie (Qi) in ontwikkeling welke werd gebruikt voor genezing maar ook voor krijgskunst.
Omdat het Japanse eiland Okinawa tussen Japan en China ligt is dit altijd een handige handelsroute geweest tussen verschillende landen. Door de goede handelscontacten tussen China en Japan is de vechtkunst Quanfa naar Okinawa gekomen rond 1372 – 1393. Een grote Chinese gemeenschap, bekend als de 36 families, hebben hier een belangrijke rol in gespeeld. Quanfa werd naar het Japans vertaald en werd bekend als Kempo, de eerste gevechtsvorm op Okinawa.
Op Okinawa beoefende men ook al een gevechtskunst genaamd Ti. Uit de kunsten Ti (van Okinawa) en Quanfa (uit China) ontstond een mix genaamd Tode (hand uit China). Op geheel Okinawa werd deze vorm beoefend, alleen werd het genoemd naar de plaats waar het beoefend werd. Het Tode stond dus bekend als Naha-te, Suti-te en Tomati-te.
De ontwikkeling van de vechtkunst is ook gestimuleerd door het wapenverbod dat gelde tussen 1507 en 1609. Het was immers een goede manier om jezelf te kunnen verdedigen zonder gebruik te maken van wapens.
Op Okinawa zorgde Itosu ervoor dat het Tode binnen het basisonderwijs werd opgenomen. In het jaar 1921 kwam kroonprins Hiroieto uit Japan op Okinawa en kwam in aanraking met het Tode systeem. Hij vond het Tode ook wel iets om in Japan te gaan invoeren. Gichin Funakoshi en Motobu gingen naar het vaste land en waren de grondleggers van het Tode in Japan. Omdat Tode een Chinese naam is (Hand uit China) en de landen het in die tijd niet echt met elkaar konden vinden werd het kara-te, wat “lege hand” betekent.
De butokukai begint alle krijgskunsten vast te leggen en te ordenen. Deze groepering, die vooral bestaat op basis van extreem rechtse denkbeelden, zal later een grote rol spelen in de tweede wereld oorlog.
Karate vanaf Japan
Ook is er ontwikkeling geweest vanuit een andere stroom. Invloeden vanuit India naar China en vanuit China naar Japan. Rond 520 AD dringt het Boeddhisme door in Japan. Er wordt een professionele krijgerklasse ontwikkeld (rond 1200) en rond deze periode wordt de krijgskunst gebruikt om te overleven op het slagveld. Deze periode wordt de klassieke bujutsu periode genoemd en duurt tot 1600.
Aan een eind van een periode van verdeeldheid en oorlog in Japan kwam Tokugawa Ieyasu aan de macht die ervoor zorgde dat een periode van “vrede” werd afgedwongen. In deze periode werd het doel van de krijgskunst omgebogen naar een totaal ander doel. Het was nog wel op vechten gebaseerd maar met het verschil dat het overwinnen onbelangrijk was geworden. Het Bujutsu, met als doel winnen op het slagveld, gaat over naar het Budo, wat ontwikkelingsgericht is. Deze periode gaat de geschiedenis in als de klassieke budo periode.
Vanaf 1868 was er weer verdeeldheid en ontstonden er twee groeperingen. Een extreem rechtse groepering (Meiji) wilde de oude tijd van oorlog en tradities weer terug. Het doel van deze groepering was het veroveren van geheel Azië. tweede groepering wilde meer invloed vanaf het Westen binnen Japan.
De Butokukai was reeds begonnen met alles vast te leggen over karate. Zo werden o.a. kyugraden, lesstof en een uniform vastgelegd. Deze zijn nu bekend als de traditionele stijlen binnen het karate.
In deze periode kwam Gichin Funakoshi en Motobu naar het vasteland om hun Tode te introduceren. Vanaf hier zijn veel verschillende stijlen ontwikkeld. De nadruk bij krijgskunsten lag in deze periode nog meer dan voorheen op persoonlijke ontwikkeling.
Na de tweede wereldoorlog wordt meteen de Butokokai verboden. Omdat registratie en controle vanaf dat moment ontbreken, veroorzaakt dit wildgroei van allerlei verschillende stijlen. Vanaf dat moment ook verspreiden Japanners het geworden karate over de hele wereld en is het ontwikkeld tot het karate zoals we dat nu kennen.